Da li ste znali da danas slavimo još jednog sveca kojeg obilježava srpska pravoslavna crkva. U pitanju je Sveti Averkije ili poznat kao Averkije Čudotvorac. Jako je poštovan i popularan svetac u pravoslavnim običajima a danas ćemo vam malo više ispričati o njemu.
Sveti Averkije Jerapoljski: Svetac hrabrosti i vere
Sveti Averkije Jerapoljski, nekadašnji episkop starog Jerapolja, koji se danas nalazi na teritoriji moderne Turske, ostavio je dubok i neizbrisiv trag u duhovnoj istoriji tog regiona. Rođen u vremenu dominacije idolopoklonstva i obožavanja paganskih bogova, Averkije je svoj život posvetio širenju hrišćanstva među svojim narodom.
Njegova priča oslikava borbu protiv neznaboštva i hrabrost uvođenja svetlosti hrišćanske vere u zajednicu opterećenu duhovnom tamom.
Jedan od najznačajnijih trenutaka u njegovom životu dogodio se tokom velikog idolskog praznika, kada je bez straha od posledica ušao u prepun hram i počeo da razbija idole. Njegov čin je izazvao bes prisutnih pagana, ali u tom trenutku dogodilo se čudo.
Tri mladića, opsednuta demonskim silama, prišla su mu, a Sveti Averkije ih je oslobodio moćnim znakom krsta. Taj događaj nije ostavio okupljene ravnodušnim; mnogi su se istog dana odrekli paganskih verovanja i prihvatili hrišćanstvo.
Čudotvorna dela Svetog Averkija nisu se završila sa granicama Jerapolja. Njegova reputacija čudotvorca proširila se i van ovog grada. Mnogi su tražili njegovu pomoć i svedočenja o izlečenjima postala su česta. Jedno od najpoznatijih uključuje antipat Publija, upravitelja regije, čija je majka ponovo progledala zahvaljujući Averkijevoj molitvi.
Nakon ovog čuda, i sam Publije se preobratio, zajedno sa svojim dvorom, prešavši u hrišćanstvo. Ovi događaji su služili kao snažan dokaz snage vere i obrtali sudbine mnogih.
Sveti Averkije bio je poznat i po svojoj skromnosti i posvećenosti duhovnim vrednostima. Kada mu je knez, kog je izlečio od demonskih napada, ponudio ogromno bogatstvo, Averkije je pokazao svoj stav prema materijalnim stvarima.
Odbivši deset kilograma zlata, rekao je: “Oni koji se ovakvim hlebom hrane, na zlato gledaju kao na ništa”, pokazujući time da pravi hrišćanin vrednuje duhovno iznad materijalnog. Njegova dela inspirisala su mnoge da slede njegov put, oslanjajući se na veru umesto na bogatstvo.
Predanje kaže da su demoni ne samo da su se bojali Averkija, već su mu se i pokoravali. Njegova misija širenja hrišćanstva vodila ga je širom Sirije i Mesopotamije, gde je propovedao i činio mnoga čuda.
Iako je napustio svet krajem II veka, njegovo delo nastavlja da živi kroz priče o njegovoj svetosti. Vernici se i dalje sećaju Svetog Averkija i okupljaju se na dan njegova pomena kako bi jeli ječmeni hleb, simbol njegove skromnosti i mudrosti.
Kroz život Svetog Averkija provlači se nit hrabrosti, ljubavi i bezgranične vere u Boga. Njegova dela ostaju primer onoga što istinska odanost može da postigne, čak i kada je svet oko nas nesklon veri.
Vekovima kasnije, njegovo ime se slavi sa poštovanjem i nadom da će njegov duh nastaviti da inspiriše sve one koji traže snagu i utehu u veri. Priča o Svetom Averkiju podseća nas na bezvremensku moć vere i dobrote, koje su svuda prisutne i večne.
Sveti Averkije Jerapoljski, poznat i kao Averkije Čudotvorac, bio je episkop grada Jerapolja u Frigiji i jedan od najuglednijih hrišćanskih pastira u II vijeku. Njegov život i djelo ostavili su dubok trag u ranom hrišćanstvu, a Crkva ga proslavlja kao sveca koji je svojom vjerom, mudrošću i čudima privodio mnoge ljude Hristu.
Prema predanju, Sveti Averkije je živio u vremenu kada se hrišćanstvo tek širilo po Rimskoj imperiji. Bio je čovjek plemenitog porijekla, izuzetno obrazovan, ali i duboko pobožan. Još od mladosti osjećao je Božiji poziv da se potpuno posveti vjeri, pa je odbacio svjetovne užitke i posvetio se postu, molitvi i pomaganju siromašnima. Zbog svoje mudrosti i kreposti, izabran je za episkopa Jerapolja, grada u Maloj Aziji koji je u to vrijeme bio važno kulturno i trgovačko središte.
Kao episkop, Sveti Averkije se suočavao s mnogim izazovima – u njegovom gradu su postojali i mnogobošci i hrišćani, a idolopoklonstvo je bilo duboko ukorijenjeno u narodu. Međutim, snagom vjere i svojim primjerom, on je uspio da mnoge preobrati u hrišćanstvo. Govorio je jednostavno, ali nadahnuto, tako da su ga i obični ljudi i učenjaci slušali s poštovanjem. Predanje kaže da je, moleći se Bogu, činio mnoga čuda: iscjeljivao bolesne, izgonio zle duhove i smirivao sukobe među ljudima.
Jedno od poznatijih čuda dogodilo se kada je molitvom spasio grad od strašne najezde zmija i skakavaca. Zbog toga su ga i hrišćani i neznabošci počeli poštovati kao čovjeka Božijeg. Takođe, putovao je po mnogim zemljama – Siriji, Mezopotamiji, pa čak i do Rima, šireći evanđelje i učvršćujući zajednice vjernika. Smatra se da je tokom svojih putovanja osvetio i mnoge izvore vode i bolesnicima donosio ozdravljenje.
Zanimljivo je da se o njegovom životu sačuvao i natpis poznat kao „Natpis Svetog Averkija“, pronađen u Frigiji, koji je od izuzetnog značaja za hrišćansku arheologiju. U tom natpisu Averkije opisuje svoje misijsko putovanje i ispovijeda vjeru u Hrista, „Ribu živuću“, što je simbolično označavalo Spasitelja, jer je u to vrijeme riječ „riba“ (grč. ichthys) bila tajni znak hrišćana.
Sveti Averkije je doživio duboku starost i mirno se preselio Gospodu, ostavivši za sobom nasljeđe svetosti i vjere. Njegov lik se slavi 24. oktobra (po starom kalendaru 11. oktobra), a mnoge pravoslavne crkve širom svijeta posvećene su njemu. Smatra se zaštitnikom putnika, misionara i onih koji traže istinu.
U narodnom predanju Sveti Averkije se pominje kao svetitelj koji štiti domove od zla i bolesti, te kao onaj koji donosi mir i blagostanje porodici. Njegov život je primjer hrabrosti, predanosti i istinske ljubavi prema Bogu – svjetionik vjere koji i danas nadahnjuje vjernike širom svijeta.
