Na današnji dan smo obilježili još jedan prelijep i tradicionalan praznik kojeg poštuje srpska pravoslavna tradicija. Sveti Jevstatije je praznik za kojeg ne znaju svi ali oni koji znaju duboko ga poštuju i obilježavaju shodno tradicionalnim vrijednostima.
Praznik Svetog Jevstatija: Zaštitnik Lovaca i Prirode
Svake godine, 3. oktobra, Srpska pravoslavna crkva i njeni vernici obeležavaju praznik posvećen svetom Jevstatiju, poznatom i kao Evstatije. Sveti Jevstatije se smatra zaštitnikom lovaca, šuma i prirode, a njegova životna priča ostavila je dubok trag u hrišćanskoj tradiciji. Njegova priča počinje u Rimu, gde je rođen između 70. i 120.
godine kao Plakida, istaknuti rimski vojskovođa i strastveni lovac. U ovom periodu, živeo je tokom vladavine careva Tita i Trajana, a njegova popularnost i vojnički podvizi učinili su ga omiljenim u carskim krugovima.
Plakida je doživeo duhovnu transformaciju tokom jednog lova na Veliki petak. Legenda kaže da je ugledao jelena među čijim rogovima se ukazao sjajan krst. U tom trenutku čuo je Božiji glas koji ga je pozvao da poveruje u Hrista i da primi krštenje.
Dirnut ovim čudom, Plakida se obratio hrišćanskom svešteniku i zajedno sa svojom porodicom primio krštenje, dobivši ime Jevstatije. Nakon ovog događaja, Jevstatije se vratio na mesto gde je doživeo viziju i zahvalio Bogu što ga je uputio na pravi put.
Ipak, ubrzo nakon krštenja, čuo je proročki glas koji mu je nagovestio velika iskušenja koja ga čekaju.
Kako bi zaštitio svoju porodicu, Jevstatije je napustio Rim i preselio se u Egipat, gde je pod drugim imenom proveo petnaest godina. Njegov miran život u izgnanstvu prekinut je kada su varvarska plemena napala Rimsko carstvo. Tadašnji carevi poslali su izaslanike da pronađu slavnog vojskovođu.
Uz Božiju pomoć, Jevstatije je pronađen i vraćen u Rim, gde ga je dočekao novi vladar, car Hadrijan. Iako je Hadrijan zahtevao od njega da prinese žrtvu rimskim bogovima, Jevstatije je odbio, hrabro izjavivši da je hrišćanin i da se neće odreći svoje vere.
Ovo dovodi do strašnih muka koje je pretrpeo.
Kao posledicu svoje vere, Jevstatije je suočen sa strašnim kaznama. Naime, car Hadrijan naredio je da se Jevstatije, zajedno sa svojom porodicom, baci u užareni metalni bik. Čudom, njihova tela su ostala nepovređena čak i nakon tri dana, svedočeći o njihovoj izuzetnoj veri i Božijoj milosti.
Nakon toga, Jevstatije i njegova porodica su sahranjeni kao mučenici, ostavljajući za sobom trajno nasleđe u hrišćanskoj tradiciji. Još u trećem veku, hrišćanski lovci počeli su da ga slave kao svog zaštitnika, a tradicija se prenosi do danas.
Jedna od najpoznatijih epizoda iz života svetog Jevstatija jeste trenutak kada je izgubio sinove. Dok ih je prenosio preko reke, jedan sin mu je odnesen lavom, a drugi vukom. Umesto da klone duhom, Jevstatije je verovao u Božiju volju i preživeo narednih petnaest godina kao najamni radnik.
Njegova vera i strpljenje nagrađeni su kada je konačno ponovo sreo svoju decu. Ova priča duboko je ukorenjena u hrišćanskom učenju, naglašavajući važnost vere i istrajnosti čak i u najtežim trenucima.
Osim što je zaštitnik lovaca, svetog Jevstatija vernici poštuju i kao primer čvrstine vere i spremnosti na žrtvu za istinu. Njegova priča inspiriše mnoge i danas, pokazujući da istinska sreća dolazi iz neprolazne duhovne istine.
Vernici obeležavaju njegov praznik molitvama, svećama i šetnjama kroz prirodu, tražeći mir, sreću i zaštitu od nesreće. Sveti Jevstatije ostaje simbol nade i vere, pokazujući kako vera može obasjati put i podići čoveka iz tame ka svetlosti.
Obeležavanje ovog praznika posebno je značajno u ruralnim sredinama gde su lovačke družine često okupljene u čast svetog Jevstatija. Lovci se okupljaju ne samo kako bi proslavili svog zaštitnika, već i kako bi obnovili zavet očuvanja prirodnog bogatstva.
Tradicionalno se organizuju mise i blagoslovi u crkvama posvećenim svetom Jevstatiju, gde sveštenici blagosiljaju oružje i lovačku opremu, kao i same lovce, dajući im duhovnu snagu i zaštitu.
Jedan od najlepših aspekata ovog praznika je njegov ekološki značaj. Sveti Jevstatije, kao zaštitnik prirode, podseća vernike na važnost očuvanja prirodnog okruženja. U mnogim zajednicama se organizuju akcije čišćenja šuma i reka, kao i edukativne radionice o očuvanju flore i faune.
Na taj način, praznik ne samo da čuva duhovne tradicije, već i promoviše ekološku svest među vernicima i širom zajednicom.
Legenda o svetom Jevstatiju takođe podstiče na razmišljanje o univerzalnim vrednostima kao što su hrabrost, vera i istrajnost. Njegov primer pokazuje kako suočavanje s izazovima može biti prilika za duhovni rast i moralnu obnovu.
Kao istorijska figura, Jevstatije predstavlja most između antičkog sveta i hrišćanske tradicije, spajajući elemente rimskog herojstva sa novim duhovnim vrednostima koje su oblikovale buduće generacije.
Na kraju, priča o svetom Jevstatiju inspiriše ljude da traže svetlost čak i u najtamnijim trenucima života. Njegova vera, hrabrost i istrajnost ostaju večita inspiracija, podsećajući nas na moć Božije milosti i značaj duhovnog puta.
Obeležavanje njegovog dana pruža priliku za refleksiju, obnovu vere i razvoj moralnih vrednosti koje nas vode kroz izazove suvremenog života.
